برآورد امید به زندگی و ارتباط آن با عوامل اجتماعی موثر بر سلامت در جمعیت شهری (مطالعه موردی: منطقه ۷ تهران)

امید به زندگی یکی از مهم ترین شاخص های سلامت و برآیند عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و ... است. شاخص های سلامت و در راس آن ها امید به زندگی بر مسائل مهمی نظیر رشد اقتصادی و سرمایه انسانی تاثیر چشمگیری دارند. هدف پژوهش حاضر، برآورد امید به زندگی و ارتباط آن با عوامل اجتماعی موثر بر سلامت در جمعیت شهری (مطالعه موردی: منطقه ۷ تهران) است. با توجه به موضوع پژوهش، پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری شهروندان منطقه ۷ تهران در سال ۱۳۹۹ است همچنین جهت تعیین حجم نمونه از آزمون کوکران استفاده شده است که حجم نمونه برابر با ۳۸۴ مورد است همچنین روش نمونه گیری نیز تصادفی و در دسترس است. روش جمع آوری داده ها کتابخانه ای-میدانی و ابزار گردآوری پرسشنامه محقق ساخته شده است که روایی ان به تائید خبرگان رسیده و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ سنجش ۸۴۷/۰ است که قابل قبول است بر اساس نتایج پژوهش در فرضیه اول همبستگی اسپیرمن بین میزان تحصیلات و درآمد با سلامت جمعیت در سطح معنی داری ۰۰۰/۰ و با ۹۵ درصد اطمینان می توان بیان داشت که بین این متغیرها رابطه معنی دار وجود دارد. در فرضیه دوم همبستگی اسپیرمن بین میزان مرگ ومیر و سلامت جمعیت در سطح معنی داری ۰۰۰/۰ و با ۹۵ درصد اطمینان می توان بیان داشت که بین این متغیرها رابطه معنی دار وجود دارد. در فرضیه سوم همبستگی اسپیرمن بین جنسیت و سلامت جمعیت در سطح معنی داری ۰۰۰/۰ و با ۹۵ درصد اطمینان می توان بیان داشت که بین این متغیرها رابطه معنی دار وجود دارد

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، عوامل اجتماعی ، نابرابری سلامت ، منطقه ۷ تهران