سیری در تجارب معماری سبز معاصر غرب با قابلیت الگودهی در بناهای عمومی ایران

معماری پایدار، یکی از تحولات بسیار مهم در حوزه معماری به منظورکاهش آلودگی های زیست محیطی و طراحی بنا بر اساس و مبنای اصولی خاص با استفاده بهینه از انرژی های تجدید پذیر و بدون آسیب رساندن به منابع نسل آینده که مورد توجه بسیاری از معماران و دوستداران محیط زیست قرار گرفته است. مبانی و زمینه های معماری پایدار را در معماری اقلیمی سنتی ایران میتوان مشاهده کرد. با توجه به تنوع اقلیم در پهنه سرزمین ایران، معماری هر منطقه با عنایت به ویژگی های خاص اقلیمی رشد کرده و شکل گرفته است اما بهترین وضعیت را در سخت ترین شرایط برای آسایش و آرامش انسان با استفاده از منابع طبیعی و بومی فراهم می کند. در این نوشتار سعی شده است اصول و خصوصیات معماری پایدار غرب در راستای الگودهی قابل کاربرد در بناهای عمومی ایران مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. این مقاله بر مبنای روش تحقیق توصیفی تحلیلی با جمع آوری اطلاعات از طریق بررسی کتابخانه ای کتابخانه های موسسه عالی آموزش جهاد دانشگاهی خوزستان و کتابخانه مرکزی اهواز و سایر کتابخانه های تخصصی معماری و سایت های اینترنتی مرتبط صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، معماری اقلیمی ، معماری معاصر ایران ، بناهای عمومی