سامانه های خورشیدی راهکاری برای کاهش آلاینده های زیست-محیطی ساختمان های مسکونی

در تحقیق پیش رو، استفاده از سامانه ی آبگرمکن خورشیدی برای گرمایش دمای سه ساختمان مشابه در شهرهای کرمان،مشهد و تبریز پیشنهاد و توانایی آن در کاهش مصرف سوخت های فسیلی و آلودگی های زیست محیطی بررسی گردید. پس از برآورد نیاز حرارتی ساختمان شبیه سازی سامانه ی پیشنهادی در محیط نرم افزار TRNSYS در ۲ محدوده ی زمانی یک ماهه انجام شد. نتایج تحقیق نشان دادند که سامانه ی خورشیدی قادر است تا ۲۰.۹%، ۱۷.۹% و ۱۳.۶% در بهمن ماه و ۱۶.۳%، ۱۴.۳% و ۱۲.۱% در دی ماه نیاز حرارتی ساختمان مورد مطالعه را در شهرهای کرمان، مشهد و تبریز تامین کند. همچنین با کاهش عرض جغرافیایی راندمان سامانه های خورشیدی افزایش یافته و سهم سامانه در گرمایش ساختمان افزایش می یابد. تعبیه ی سامانه ی خورشیدی منجر به کاهش تولید ۸۲۰، ۷۰۳ و ۵۳۴ کیلوگرم دی اکسید کربن در بهمن ماه و ۶۴۰، ۵۶۳ و ۴۷۶ کیلوگرم در دی ماه برای گرمایش ساختمان در شهرهای کرمان، مشهد و تبریز شد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گرمایش ساختمان مسکونی ، دی اکسید کربن ، سامانه خورشیدی ، سهم خورشیدی ، TRNSYS