بررسی اصول معماری پایدار در طراحی فضاهای آموزشی کودکان با رویکرد رفتارشناسی زیست محیطی

چالش های پیش روی محیط زیست، افزایش روز افزون آلودگی و تغییرات غیر قابل برگشت آن بر اثر دخالت های بشر، ضرورت توجه به مسائل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر کرده است. در این میان آموزش مباحث مربوط به پایداری به عنوان اولین گام در جهت آشنایی با ضرورت پایداری و تلاش در جهت آگاه سازی و ترجیح این مباحث محسوب می شود. دانسته است که کودکان سرمایه ی آتی هرکشوری محسوب می شوند و نقش مهمی را در ساختن جامعه ایفا می کنند. مدرسه به عنوان خانه ی دوم کودک موجب باروری فکری ، جسمی، احساسی و اجتماعی او می شود، لیکن نگرش به رویکردهای معماری پایدار درفضاهای آموزشی ازجایگاه ویژه ای برخوردار است، چرا که ساخت وساز مدارس سبز پاسخی است به بحران های زیست محیطی و آموزشی مضاعف به دانش آموزان. همچنین آموزش اصول مربوط به معماری پایدار بدون صرف هزینه های کلان باعث می شود تا پایداری زیست محیطی به جزئی تفکیک ناپذیر از معماری آینده بدل گردد. تحقیق حاضر، از نظر هدف، شامل تحقیقات بنیادی – کاربردی است واز نظر ماهیت جز تحقیقات کیفی است. براین اساس، نخست با آگاهی به مبانی نظری تحقیق شامل شناخت روحیات، افکار و استعدادهای کودک، فضای لازم جهت آموزش و پرورش او تبیین گردیده، سپس با درک اصول معماری پایدار، ضرورت آموزش آن را در قالب چند اصل طراحی معماری در ساخت مدرسه مانند محیط و کالبد تغییرپذیر، ایجاد کارگاه های جنبی درفضای باز به منظور تعامل بیشتر با طبیعت، استفاده حداکثر از نور طبیعی و ... با استفاده از روش تحلیل محتوا بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، فضای آموزشی ، رفتارشناسی ، زیست محیطی