بررسی تاثیرات مشخصات شیمیایی و فیزیکی استفاده از قیرهای با پایه امولوسیونی اصلاح شده در راهسازی

امولسیون قیر نسبت به قیرهای خالص و محلول ، مزایای اقتصادی و زیست محیطی فراوانی دارد، که از آن جمله می توان به عدم احتیاج به بکارگیری مواد حلال در قیر، امکان استفاده از مصالح مرطوب و غیره اشاره کرد. با توجه به این مزایا، امولسیون می تواند جایگزین مناسبی بخصوص برای استفاده گسترده در اجرای رویه راه های با حجم ترافیک کم باشد. قیر امولسیونی اصلاح شده پلیمری دسته خاصی از امولسیون های قیری می باشد که برای چندین دهه است که به طور موفقیت آمیزی در صنعت ساخت آسفالت جاده به کار گرفته می شود. قیر امولسیونی اصلاح شده پلیمری نشان دهنده دسته ویژه ای از بیندرها با عملکرد بالا هستند که برای به کارگیری در مراحل پایانی آسفالت کاری در ساخت آسفالت جاده هایی که تحت شرایط ترافیکی سنگین هستند، ارجحیت دارند. در این تحقیق بررسی تاثیرات مشخصات شیمیایی و فیزیکی استفاده از قیرهای با پایه امولوسیونی اصلاح شده در راهسازی بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که قیر امولسیونی اصلاح شده پلیمری بهبود خواص رئولوژیکی بیندر باقیمانده را پس از شکست در مقایسه با قیر امولسیونی اصلاح نشده از خود نشان داد. به طور مثال استفاده از قیر امولسیونی اصلاحشده پلیمری سبب افزایش نقطه نرمی و یا افزایش مدول در دمای کاربری بالا) ۶۲ تا ۶۲ درجه سانتیگراد( شده که به نوبه خود باعث افزایش چسبندگی بیندر و بهبود مقاومت آن در برابر بارهای ترافیکی میشود. رفتار شکست قیر امولسیونی اصلاح شده پلیمری به جز امولسیون های اصلاحشده با لاتکس، معمولا شبیه به امولسیونهای اصلاحنشده است. در امولسیونهای اصلاح شده با لاتکس، کنترل مورفولوژی به منظور دستیابی به یک فاز دنباله دار غنی از پلیمر با مقدار پلیمر کمتر از ۲ تا ۳ درصد وزنی امکانپذیر است. این نوع از مورفولوژی تنها میتواند با استفاده از روش گرم با مقدار پلیمر بالای ۴ درصد وزنی به دست آیدباید توجه داشت که شرایط خشک کردن بیش از حد)دمای بالای ۶۲ درجه سانتیگراد( ممکن است مضر باشد.

کلیدواژه ها:

قیر ، پایه امولوسیونی ، راهسازی