نقش سرمایه فرهنگی در تامین امنیت داخلی

به نظر میرسد ورود به عرصه جدید مناسبات جهانی و برخورداری از تکنولوژی های پیشرفته سبب کاهش کنترل های اجتماعی دولت ها شده و نوع، میزان و اثرگذاری آسیبها و ناامنیهای اجتماعی بیشتر از گذشته شده است. از این رو آموزش و تربیت نسل جوان در شکل گیری سرمایه فرهنگی، می تواند عاملی برای بروز امنیت اجتماعی و پیشگیری از گسست های اجتماعی در کشورمان محسوب شود. از این رو این مقاله سعی دارد نقش و جایگاه سرمایه فرهنگی را در تبیین و تامین امنیت اجتماعی بررسی نماید. این مقاله از نظر هدف توصیفی، از نظر گردآوری داده ها پیمایشی و از حیث تحلیل از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شهروندان تهرانی به تعداد تقریبی ۱۳ میلیون نفر بوده که از طریق فرمول کوکران ۳۸۴ نفر از شهروندان از طریق نمونه گیری خوشه ای و تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد سرمایه فرهنگی و امنیت اجتماعی، که پس از بررسی روایی صوری و محتوایی توسط صاحب نظران و بررسی پایایی از طریق آلفای کرونباخ (۸۸/. ) مورد تایید قرار گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که هر سه بعد سرمایه فرهنگی(تجسم یافته، عینیت یافته، نهادینه) در بروز امنیت اجتماعی موثر بوده و سهم تبیین کنندگی سرمایه فرهنگی تجسد یافته در این بین از موارد دیگر موثرترمی باشد. از این رو می توان ارتقاء امنیت اجتماعی در جامعه را از طریق تولید سرمایه های فرهنگی در جامعه و بصورت آموزش هدفمند در نظام آموزشی بستر سازی و فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

سرمایه فرهنگی ، امنیت داخلی ، ، امنیت اجتماعی