مطالعه تطبیقی خسارت عدم النفع در فقه امامیه و قوانین ایران و کنوانسیون ۱۹۸۰ وین
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 207
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRJ-9-32_001
تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1400
چکیده مقاله:
ضرری که بر فرد وارد می شود ممکن است مادی یا معنوی باشد. ضرر مادی خود بر دو نوع است. الف: از دست رفتن مال موجود ب: تفویت منفعت که همان عدم النفع است و در اصطلاح به معنای ممانعت از وجود پیدا کردن نفعی است که مقتضی آن حاصل شده باشد. پیرامون خسارت عدم النفع بین فقها و حقوق دانان آرای متفاوتی به چشم می خورد، حتی این اختلاف در تبصره ۲ ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی و ماده ۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری نیز وجود دارد تا جایی که موجب برداشت های مختلف بین حقوقدانان مبنی بر نسخ ماده ۹ توسط ماده ۱۵ شده است. ولی واقعیت این است که تبصره ۲ ماده ۵۱۵ نافی عدم النفع محتمل است، نه مسلم و قطعی. ماده ۷۴ کنوانسیون ۱۹۸۰ وین خسارت عدم النفع مسلم را به طور صریح قابل مطالبه می داند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین احمری
واحد مشهد
پرویز ذکائیان
واحد چالوس