سیره نظامی پیامبر گرامی اسلام

پیامبر گرامی(ص) ماموریت و رسالت هدایت انسانها را به سوی خداوند بر عهده داشتندو به منظور انجام این رسالت خطیر و الهی، ابزارهای تشویقی و تنبیهی خاصی را مورد استفاده قرار می دادند. ایشان دراکثر قریب به اتفاق موارد از ابزار تشویق استفاده می نمودند و به منظور دفاع از دین و کیان مسلمانان تا جایی که امکان داشت از صلح و پیمان‎های مصالحه آمیز بهره می‎جستند. شیوه رسول خدا (ص) صبر وبردباری و تحمل و دعوت مردم با شیوه‎های عقلانی و خردپسند بود. به منظور توسعه و بسط آیین محمدی، هیچ‎گاه به جنگ متوسل نشدند، ولیکن به منظور دفاع و پاسداری از کیان اسلام و تادیب دشمنان، در مواقعی نیز ناچار به توسل به جنگ و درگیری مستقیم نظامی می شدند. وقتی مخالفان، زبانی جز زبان زور نمی دانستند حضرتش نیز دست به شمشیر اما نه برای جهان گشایی-  می‎بردند. آن حضرت زمانی به اقدام نظامی خشونت آمیز دست می‎زدند که کار با عقل و منطق پیش نمی‎رفت.وی برای مداوای درد جهل، ابتدا داروی موعظه، بشارتو تهدید را می­آزمودند و گاهی که هیچ کدام موثر نبود درد را با داغ نهادن و جراحی درمان می‎کردند. هر چند رسول خدا(ص) پیامبر وحی بود، جنگهای وی رنگ بشری داشت. او به شیوه معمول زمان و روزگار خویش می جنگید. هر تدبیری را که لازمه یک جنگ بود می­اندیشید. از ابزار و ادوات جنگی موجود در زمان خود حداکثر استفاده را به عمل می­آورد.در جنگها، هم شکست می خورد و هم پیروز می گردید، زیرا قرار نبود کار رسالت از راه غیر عادی به پیش برود. هدف این نوشتار کالبد شکافی چنین جنگ‎هایی از طریق سیره نبوی و درس آموختن از آن می­باشد.  

کلیدواژه ها:

جنگ ، سیره نبوی ، دفاع ، شجاعت