تحلیل قابلیت تحمل پذیری خطا در ایستگاههای مشترک شبکه مش WiMAX

تکنولوژی مش WiMAX بر اساس استاندارد IEEE ۸۰۲.۱۶، مکانیزمی را جهت استفاده ماکزیمم از کانال بی سیم، با پهنای باند بالا فراهم می آورد. از مزایای مهم این استاندارد، می توان به نرخ داده زیاد، دسترسی به پهنای باند وسیع، کیفیت سرویس بالا و محدوده پوششی وسیع با کمترین هزینه توسعه در محدوده یک شهر اشاره کرد. یکی از مهمترین چالش های این گونه از شبکه ها، خرابی ایستگاههای مشترک در مسیرهای ارتباطی مبتنی بر چندین گره، به دلایل مختلف نظیر کمبود انرژی، حرکت و... می باشد. بنابراین محاسبه پارامترهای تحمل پذیری خطا نظیر قابلیت انعطاف اتصال در مقابل خطا جهت دسترس پذیری از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. در این مقاله سعی برآن است که پارامترهای دسترس پذیری و قابلیت انعطاف اتصال سیستم یک گره و مسیر ارتباطی در مقابل خطا براساس مدل مارکوف و تحلیل ریاضی با تکنیک استفاده از چندین گره جایگزین، محاسبه گردد. تکنیک استفاده از چندین گره جایگزین، سبب افزایش مساله تحمل پذیری خطای یک گره می گردد. سپس، یک تحلیل ریاضی بر روی محاسبه قابلیت انعطاف اتصال و حداقل تعداد گره سالم در یک کلاستر مش به منظور برقراری یک ارتباط موفق انجام می گیرد.

کلیدواژه ها:

استاندارد IEEE ۸۰۲.۱۶ ، زنجیره مارکوف ، دسترس پذیری ، شبکه مش WiMAX ، قابلیت انعطاف اتصال