دگردیسی معانی نماد در شعر نو (نمادهای چراغ و آب و آینه در شعر چهار شاعر)

بررسی جریان نمادگرایی در شعر نو حاکی از آن است که نگرش و جهان بینی شاعر و زمین? اصلی اشعار او در تحلیل و تاویل نمادها نقش محوری دارد. هر شاعر متناسب با علائق، افکار و ارزش های خود، لحن و فضایی را ترسیم می کند که تعیین کننده بار معنایی نمادها نیز هستند. این مقاله با هدف نشان دادن چگونگی تحول معانی نماد در شعر نو با انتخاب سه نماد پرکاربرد چراغ و آب و آینه در اشعار فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، احمدشاملو و محمدرضا شفیعی کدکنی، دلایل و چگونگی تحول و دگردیسی نمادها را تحلیل و بررسی می کند. توجه به دنیای فکری شاعران، ساختار و فضای هر شعر، روابط میان جملات، دقت در زنجیر? همنشینی کلمات و نوع انتخاب و کاربرد آنها، جایگاه اسم ها، افعال، قیود و... برای کشف تفاوت و دگردیسی معانی نمادها ضروری است. نمادها در اشعار فروغ، سهراب، شاملو و م.سرشک با توجه به دلایل ذکرشده بار معانی متفاوتی دارند.

کلیدواژه ها:

نماد ، آب ، شعر نو ، چراغ ، آینه