پدیدارشناسی راوی و خواننده در داستان نوجوان ( براساس داستانی از حمیدرضا نجفی)

رویکردهای معرفت شناختی به ادبیات کودک و نوجوان به جهت طرح مباحث فلسفی و معرفتی در برخی از آثار ادبی این حوزه، از بایسته های نقد ادبیات کودک و نوجوان به شمار می روند. نظریه پدیدارشناسی به عنوان کیفیتی خاص از ظهور آگاهی و معنا، ارتباطی ماهوی با دنیای آگاهی های بی واسطه کودک دارد. از این رو می توان به کمک این نگرش، نگاهی دیگرگونه به آثار ادبی حوزه کودک و نوجوان انداخت. به همین منظور در پژوهش حاضر داستانی از حوزه ادبیات نوجوان، نوشته حمیدرضا نجفی با رویکرد پدیدارشناسی هوسرل و همچنین نظریه پدیدارشناسی خواندن آیزر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف آن است تا در کنار شناسایی و تحلیل مولفه های پدیدارشناختی داستان، چگونگی دریافت های خواننده نوجوان داستان نیز مورد بررسی قرار گیرد. از این رو در این پژوهش بر دو مقوله راوی و خواننده تاکید شده است. نتیجه تحقیق نشان می دهد این داستان توامان نمایش عبور راوی و خواننده نوجوان از ایستایی اندیشه به تفکر پویا و دست یابی به شناخت مجدد و آگاهی متعالی و در نهایت خودشناسی است. هدف آن است تا در کنار شناسایی و تحلیل مولفه های پدیدارشناختی داستان، چگونگی دریافت های خواننده نوجوان داستان نیز مورد بررسی قرار گیرد. از این رو در این پژوهش بر دو مقوله راوی و خواننده تاکید شده است. نتیجه تحقیق نشان می دهد این داستان توامان نمایش عبور راوی و خواننده نوجوان از ایستایی اندیشه به تفکر پویا و دست یابی به شناخت مجدد و آگاهی متعالی و در نهایت خودشناسی است.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، هوسرل و آیزر ، داستان نوجوان ، راوی ، خواننده