بررسی تاثیر ارتباط غیرکلامی در شخصیت پردازی داستان چشمهایش از بزرگ علوی

ادبیات داستانی اگرچه بر اساس ارتباط کلامی بنا شده است، اما از ارتباط غیرکلامی نیز بهره می گیرد. این نوع ارتباط در پردازش شخصیت داستانی نقشی برجسته دارد؛ زیرا زبان بدن می تواند نشان دهنده عواطف و افکار شخصیت ها باشد. زبان بدن نه تنها درآفرینش شخصیت موثر است، بلکه در درک و شناخت حالات او نیز خواننده را یاری می دهد. تحقیق حاضر تلاشی است که سعی دارد ارتباطات غیرکلامی و مقوله ها و پیام های مربوط به آن را در داستان چشم هایش از بزرگ علوی تحلیل کند، تا مشخص شود که علوی چگونه توانسته است با استفاده از ابزارهای غیرکلامی در کنار ارتباط کلامی به توصیف شخصیت ها در این اثر بپردازد. علوی با توصیف ارتباط غیرکلامی میان شخصیت ها توانسته است تعامل و تقابل آنها با یکدیگر را در موقعیت های مختلف داستان به خوبی به نمایش بگذارد. وی از این طریق نه تنها شخصیت ها را به درستی معرفی کرده بلکه نحوه نگرش هر یک را به نمایش گذاشته و فضای عاطفی موجود در داستان را به نمایش گذاشته است. بزرگ علوی از جمله نویسندگانی است که در پیشبرد روایت داستان هایش از انواع ارتباطات غیرکلامی بهره برده است.

کلیدواژه ها:

ارتباط غیرکلامی ، شخصیتپردازی ، بزرگ علوی ، رمان چشمهایش