اثر عصاره های آبی و هیدروالکلی گیاه گلبرنجاسف (Achillea talagonica) بر اووسیست های آیمریا ماکزیما (Emeria maxima) در شرایط آزمایشگاهی

کوکسیدیوز یکی از پر هزینه ترین بیماری های انگلی در طیور باشد. گیاه گل برنجاسف یکی از گیاهانی است که با توجه به خواص مختلف آن از زمان های قدیم برای درمان بیماری های انگلی به کار می رفته است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر عصاره های آبی و هیدروالکلی این گیاه بر اووسیست های آیمریا ماکزیما در شرایط آزمایشگاهی است. اووسیست های مورد استفاده در این مطالعه با به چالش کشیدن جوجه های گوشتی ۱۴ روزه با ۷۵۰۰۰ اووسیست به دست آمد. برای به دست آوردن اووسیست اسپوروله، ۹ گرم از نمونه مدفوع در بیکرومات پتاسیم دو درصد خیسانده و در دمای ۲۷ درجه سانتی گراد به مدت ۷۲ ساعت انکوبه شدند. اووسیست های به دست آمده در معرض غلظت های یک، دو و پنج درصد عصاره های آبی یا هیدروالکلی گیاه در دمای ۲۵ تا ۲۸ درجه سانتی گراد برای ۴۸ ساعت قرار گرفتند. تعداد اووسیست های اسپوروله و غیر اسپوروله در ساعت های ۱، ۱۲، ۲۴ و ۴۸ شمارش شدند. به منظور جلوگیری از هر گونه خطا، آزمایش سه بار تکرار شد. نتایج نشان داد که در مقایسه با کنترل، عصاره ها در همه غلظت ها قادر به کاهش تعداد اووسیست ها بودند ) ۰۵‎/۰ (p

کلیدواژه ها:

شرایط آزمایشگاهی ، گیاه گل برنجاسف ، آیمریا ماکزیما ، اووسیست های اسپوروله و غیر اسپوروله