نقدی بر کتاب مصباح الهدایه کاشانی با تاکید بر موضوع ولایت صوفیانه

تجلی اندیشه های صوفیانه در فرهنگ دین و ادبیات سبب پیدایش افق های متنوع و تازه ای نسبت به آنان شده است. طرح مولفه هایی مانند: حقیقت محض»، «عشق و حب»، «وحدت وجود»، «اتحاد و فنا»، «کشف و شهود»، «ولایت» و ... در نوع خود از جمله اندیشه ها و نظریه هایی بحث برانگیز و پرمجادله هستند که حجم زیادی از متون اصلی کتاب های تصوف و عرفان را به سمت خود جهت داده اند. در این مقاله بر پایه بررسی مسئله ولایت و امامت، دیدگاه محتوایی و نوع اندیشه غزالدین محمود کاشانی را در کتاب مصباح الهدایه ایشان مورد نقد و ارزیابی محتوایی قرار داده ایم. نگاه خاص انتقادی ما، افزون بر این که بر جریان تصوف ناسازگار با امامت مطرح در مذهب شیعه متمرکز است با ذکر مستندات و تحلیل هایی، وجود این جریان را نیز در این کتاب گوشزد کرده ایم و مشخص شده است که یکی از درون مایه های اصلی و در عین حال پنهان نویسنده به نوعی تحریف امامت است و بعضی مطالب کتاب مبنی بر اظهار محبت نسبت به اهل بیت پیامبر اسلام (ص) اصالت تامی نداشته و نوعی از ذوق زدگی های سطحی رایج در تصوف بوده است.

کلیدواژه ها:

غزالدین محمود کاشانی ، مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه ، نقد محتوایی ، ولایت و امامت ، ادبیات صوفیانه