جلوه های همانند عرفان (سکر، عشق، سماع ، صبر و شکر، قبض و بسط) از دیدگاه خرقانی و مولانا

عرفان یک نظام فکری- معنوی جهانی است که در طول تاریخ و در چهارچوب تمامی آیین ها و ادیان بشری به شکل های گونااگون وجود داشته است. مولوی و خرقانی بدون شک از بزرگترین عارفان، خودشناسان و انسان شناسانی هستند که با نظری نافذ و با نورعشق و ایمان ژرف ترین زوایای روح بشر را می کاوند و پرده از پنهان ترین حرکت های روحی و روانی انسان گرفتار در برزخ این دنیای خاکیرا، کنار می زنند. دراین جستار اصطلاحات عرفانی از قبیل سکر، سماع ،عشق ، صبر و شکر ، قبض و بسط در کتاب های نورالعلوم ، مثنوی-معنوی و دیوان شمس مورد بررسی قرار گرفت و نظرات مولانا و شیخ خرقانی در این باره جداگانه همراه با نمونه هایی آورده شده است. هدفآشنایی با وجوه مشترک در زمینه واژه های عرفانی ذکرشده و دنیای عرفان این دو شخصیت عارف است. در مجموع اشتراکات زیادی درموضوعات عرفانی از دیدگاه این دو عارف وجود دارد با این تفاوت که مجموعه سخنان خرقانی به زبانی بسیار ساده بیان شده؛ اما مولانا درقالب شعر و با استفاده از تمثیلات و صنایع ادبی زیبا به نظم کشیده است.

کلیدواژه ها:

خرقانی ، مولوی ، مثنوی معنوی ، دیوان شمس ، عرفان ، نورالعلوم