چکاچک تفنگ و گلوله در شعر نیما یوشیج و عبدالعزیز رنتیسی

رنتیسی از آن شاعرانی است که ستم بر ملت فلسطین را با جان و دلی آکنده از تعهد و تدین خویشلمس کرده است. سال ها حبس و شکنجه در برابر صهیونیست ها روح بلند این مرد را صیقل دادهو اشعار پرشور و انقلابی وی نه تنها فلسطینیان ، بلکه سایر انسان های آزاده جهان را مجذوب خودساخته است.نیمایوشیج در ایران با سبک نو خویش استبداد وخفقان سنگین عصرخود را با اشعار ساده و عوامفهمش به خوبی بازگو کرده است . دراین مقاله بر آنیم از شیوه ها و آمال رنتیسی و نیما در تداوممبارزه علیه مستکبران آگاهی یابیم . این تحقیق، از روش کتابخانه ای و توصیفی بهره گرفته است. هرچند نیما مثل رنتیسی در زندان های مخوف شکنجه و آزاری ندیده است ولی فضای خفقان و ظلمحکومت پهلوی روح و دل ساده و روستایی این شاعر را بسیار آزرده است.هردو شاعر با نمادها و رمزهایی چون، شب ، وطن ، تفنگ ، باغ، ، دریا ، موج،...توده های مستضعفجامعه را به نبرد علیه استبداد داخلی وخارجی کشانده وبرای مبارزه مسلحانه هم که شده ، تمایل داشتنداز تفنگ و گلوله استفاده کنند.در این مقاله از شکل مبارزه و پایداری هر دو شاعر در قبال مستکبرانسفاک آگاهی می یابیم. و تاثیر آموزه های دینی و همت والای آنان را درسنگر مقاومت به خوبی میبینیم که همچون سدی پایدار در برابر سلطه دشمن بی رحم ایستاده و به بیداری ملت مظلومشان از جانو دل مایه گذاشته اند.

کلیدواژه ها:

نیمایوشیج ، رنتیسی ، وطن ، پایداری ، تفنگ