مقایسه سبک رهبری مربیگری و رضایتمندی مربیان ورزشی

مقدمه: هدف از این پژوهش مقایسه سبک رهبری مربیگری و رضایتمندی مربیان ورزشی بود.روش: تحقیق حاضر از نوع مطالعات توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه مربیان در سال۱۳۹۹ در دو رشته کاراته و تکواندو تشکیل دادند که از این تعداد نمونه به روش تصادفی در نظر گرفته شد، که از اینتعداد ۸۴ نفر را زنان و ۷۶ نفر را مردان تشکیل دادند. ابزار اندازه گیری تحقیق حاضر شامل پرسشنامه استانداردمقیاس رهبری در ورزش (LSS) با پایایی ۸۹ / ۰ استفاده شد، جهت اندازه گیری رضایتمندی از پرسشنامه محقق ساختهبرگرفته از پرسشنامه رضایتمندی (ASQ) با پایایی ۹۲ / ۰ استفاده گردید. در نهایت جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفی میانگین، انحراف معیار استفاده شد.یافته ها: از دیدگاه مربیان زن کاراته کا در میان عامل های سبک مدیریتی، سبک مدیریتی آموزش و تمرین در اولویتبود و در تکواندو، سبک تکلیف مدار در اولویت قرار داشت و در هر دو گروه سبک رهبری آمرانه کمترین اولویت را بهخود اختصاص داد . از دیدگاه مربیان مرد کاراته کا، سبک مدیریتی تکلیف مدار و در رشته تکواندو سبک رابطه مدار دراولویت بود و در هر دو گروه سبک رهبری آمرانه کمترین اولویت را به خود اختصاص داد . در میان ابعاد رضایتمندی ازدیدگاه مربیان زن و مرد کاراته کا، رضایت از رفتار و تعامل مربی و رضایت از عملکرد انفرادی در اولویت آخر قرار داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش مربیان می بایست به برقراری رابطه ای دوستانه با مربیان، بررسی مسائل ومشکلات بازیکنان، راهنمایی های تکنیکی و تاکتیکی در هنگام رقابت و تمرین و آموزش نقاط قوت و ضعف و بهبودمهارت های بازیکنان توجه ویژه ای داشته باشند . همچنین پیشنهاد می گردد که مربیان در برخورد با بازیکنان از رفتارها وسبک های رهبری متناسب با آن استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری ، مربیگری ، کاراته ، تکواندو