زمینه و هدف: فتوئین-آ، هپاتوکاین نوظهور است که با بروز بیماریهای مرتبط با چاقی نظیر
مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو ارتباط دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر
تمرین تناوبی شدید برسطح سرمی فتوئین-آ، انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص
مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در زنان جوان کم تحرک چاق و دارای اضافه وزن بود.مواد و روشها:۲۰ زن داری اضافه وزن و چاق به طور تصادفی به دو گروه تجربی (میانگین سنی ۳۲/۵±۴/۱۴ سال و شاخص توده بدنی ۳۳/۱۸±۶/۱۲ کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (میانگین سنی ۳۵/۴۵±۲/۳۳ سال و شاخص توده بدنی ۳۱/۵۸±۱/۶۵ کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنیها در گروه تجربی در هشت هفته
تمرین تناوبی شدید (یک دقیقه تناوب دویدن با شدت ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه با ۱ دقیقه تناوب استراحت دویدن با شدت ۵۰-۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه،۲۰ دقیقه در هر جلسه، سه جلسه در هفته) شرکت کردند. اندازه گیری شاخص-های خونی و آنتروپومتری مورد بررسی قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها به کمک آزمون آنالیز کوواریانس و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری آماری P<۰/۰۵ انجام شد.یافته ها: اجرای تمرینات تناوبی شدید ضمن کاهش معنادار سطوح سرمی
فتوئین-آ (P=۰/۰۰۶) در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون، موجب کاهش معنی دار وزن (P=۰۰۰۱/۰)، شاخص توده بدنی (P=۰۰۰۱/۰) و درصد چربی بدن (P=۰۰۰۱/۰) گردید. علاوه بر این، تغییرات سطوح سرمی فتوئین- آ (P=۰/۰۴۶)، انسولین (P=۰۳۹/۰)، وزن (P=۰۰۱/۰)، شاخص توده بدنی (P=۰۰۵/۰) و درصد چربی بدن (P=۰۰۰۱/۰) بین گروه تمرین و کنترل تفاوتی معنی دار داشت.بحث: شاید بتوان یکی از علل کاهش سطوح فیتوئین-آ در این مطالعه را به بهبود ترکیب بدن و متعاقبا تغییر در نیم-رخ التهابی بدن نسبت داد. از سوی دیگر، تمرینات ورزشی میتواند به واسطه کاهش وزن در افراد دارای اضافه وزن سبب کاهش سطوح
فتوئین-آ در گردش شده و
مقاومت به انسولین را نیز بهبود بخشد. بنابراین، با توجه به ارتباط بین فیتوئین-آ و مقاومت به انسولین، شاید بتوان همین کاهش سطوح فیتوئین-آ را نه تنها به بهبود
مقاومت به انسولین نسبت داد بلکه این کاهش را یکی از علل بهبود
مقاومت به انسولین در این مطالعه نیز دانست.نتیجه گیری: تمرینات تناوبی شدید سبب کاهش معنادار سطوح سرمی
فتوئین-آ شده و میتواند روشی موثر در بهبود ترکیب بدنی و شرایط متابولیکی در زنان جوان چاق و دارای اضافه وزن باشد.