مروری بر راهکارهای افزایش تاب آوری فردی و اجتماعی از منظر قرآن و عترت علیهم السلام

در حوزه ی روانشناسی تحولی، تاب آوری به عنوان »یک فرآیند پویای رویارویی موفق با شرایط ناگوار« مورد مطالعه قرارگرفته است. نگاهی هرچند کوتاه به وضع جوامع انسانی نشانگر اختلالات، آسیبها و گسستهایی است که در اثر پایین بودن میزان تابآوری در روابط میانفردی دامنگیر روابط اجتماعی شده است. درعصرکنونی،که تجدید حیات تفکر اسلامی به سرعت در سراسر جهان در حال گسترش است، این حقیقت آشکار گردیده که اسلام فراتر از مجموعه ای مناسک و رفتارهای دینی است. دانشوران مسلمان، با استفاده از آموزه های قرآن و سنت و ارائه رهنمودهای شناختی، احساسی و رفتاری سعی کردهاند که اسلام را یک روش زندگی هماهنگ با جهان آفرینش معرفی کنند که راه کمال و رشد انسان را هموار میکند و در دشواریهای زندگی او را راهنمایی و یاری میکند. بنابراین شناخت حوادث پیرامون و قوانین و سنتهای اجتماعی و الهی منجر به افزایش تاب آوری و کاهش واکنشهای هیجانی و احساسی در افراد میشود. بنابراین در راستای سوال اقدامات موثر در راستای تاب آوری کدام اند؟؛ با توجه به نقش و جایگاه آموزه های دینی در زندگی فردی و اجتماعی، در این پژوهش برآنیم تا با بررسی قرآن و متون اسلامی و همچنین با بررسی کتب و مقالات مرتبط با حوزه تاب آوری، راهکارهای موثر در مواجهه با ابتلائات را تبیین کرده و گامی در جهت پیشرفت و اعتلای فرد و جامعه و شادکامی و سعادت همگانی برداشت.با بررسی گزاره ها و مفاهیم ناظر بر تاب آوری در قرآن و متون اسلامی مشخص گردید که در حوزه فردی توکل و استعانت از خدا، توجه به عدل الهی، ... و در حوزه اجتماعی ترویج مفاهیم اخلاقی، گسترش علم و دانش در جامعه، ... و در وهله بالاتر صبر و شکیبایی در برابر پیشامدها و ایمان به خلقت حکیمانه خداوند و همچنین توجه به سنت الهی ابتلا و آزمایش گامی موثر در جهت تاب آوری فردی و اجتماعی میباشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، قرآن ، صبر ، ایمان ، آزمایش