رابطه ابرازگری هیجانی، مدیریت خشم و ذهن آگاهی با اضطراب بیماری در سالمندان تحت پوشش شهر ارومیه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابرازگری هیجانی، مدیریت خشم و ذهن آگاهی با اضطراب بیماری در سالمندان تحت پوشش شهر ارومیه انجام شد، پژوهش از لحاظ شیوه گردآوری و روش تجزیه و تحلیل داده ها در زمره پژوهش های تحلیل همبستگی محسوب شده نوع پژوهش به لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی بوده و به لحاظ هدف بنیادی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه سالمندان تحت پوشش بهزیستی شهر ارومیه که تعداد ۱۸۰ نفر هستند، تشکیل دادند. جهت گرد اوری داده ها از پرسشنامه های پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) کینگ و امونز (۱۹۹۰)، پرسشنامه خشم ویلیامز (۱۹۹۲)، پرسشنامه ذهن آگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) و اضطراب بیماری سالکوسیس و وارویک (۲۰۰۲) استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های پژوهشی با استفاده از نرم افزار SPSS- ۲۱ از ازمون های اماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابرازگری هیجانی با اضطراب بیماری رابطه منفی، بین مدیریت خشم با اضطراب بیماری رابطه منفی و بین ذهن آگاهی با اضطراب بیماری نیز رابطه منفی در سالمندان شهر ارومیه وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیونی نیز نشان داد که در پیش بینی اضطراب بیماری در گام اول متغیر ذهن آگاهی وارد و به شکل منفی و معنادار اضطراب بیماری را پیش بینی کرده است (۳۸۴/۰- B= ، ۰۵۵/۵- t= و ۰۱/۰> p). در گام دوم متغیر مدیریت پرخاشگری وارد معادله و به شکل مثبت و معنی دار اضطراب بیماری را پیش بینی کرده است (۲۹۸/۰B= ، ۰۶۰/۴ t= و ۰۱/۰> p). در گام سوم متغیر ابرازگری هیجان وارد معادله و به شکل منفی و معنادار اضطراب بیماری را پیش بینی کرده است (۱۵۹/۰- B= ، ۰۵۴/۲- t= و ۰۵/۰> p). بنابراین می توان نتیجه گرفت که ابراگری هیجانی، خشم و ذهن اگاهی می توانند در پیش بینی اضطراب بیماری در سالمندان حایز اهمیت باشند.

کلیدواژه ها:

ابرازگری هیجانی ، مدیریت خشم ، ذهن آگاهی ، اضطراب بیماری ، سالمندان