ظلوم و جهول بودن انسان از دیدگاه مولوی و ابن عربی

قرآن کریم صفاتی را برای انسان مطرح میکند که در ظاهر برخی در تمجید وی و برخی دیگر در تنبیه وی میباشد. دو صفت ظلوم و جهول که در وصف آدم در کلام خداوند مطرح شده است، برخلاف کرامت و خلافت محل بحث فراوانی در علوم اسلامی است. عارفان مسلمان هم در شعر و نثر به تفسیر این دو صفت توجه کرده اند از جمله ابنعربی و مولانا در تفسیر و تبیین این دو ویژگی انسان که در قرآن آمده است صحبتهای مبسوطی ارائه نموده اند. در این مقاله تبیین و تحلیل این دو عارف نامدار از ظلوم و جهول بودن انسان مطرح شده و سپس مورد مقایسه قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

ظلوم ، جهول ، انسان کامل ، فنا ، بقا ، امانت الهی.