رابطه ی مهارت های ارتباطی با عملکرد آموزشی - پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

نظام آموزش عالی کشاورزی برای بقای خود، به ارتباطات نیاز دارد و درک و شناخت بهتر از مهارت­های ارتباطات انسانی، موجب ارتقای سازمانی می­شود. این تحقیق از نوع علی- معلولی است و با هدف تعیین رابطه­ی مهارت های ارتباطی با عملکرد آموزشی- پژوهشی اعضای هیات علمی انجام شده است. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، ۱۲۰تن اعضای هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع­طبیعی ساری بود(۱۲۰N=) که با استفاده از روش نمونه­گیری عمدی ساده، ۹۸ تن از اعضای هیات علمی برای بررسی گزینش شدند(۹۸n=). ابزار تحقیق از لحاظ روایی محتوایی برابر نظر شماری از اعضای هیات علمی دانشگاه تهران در این زمینه تایید شد و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (بین ۸۷/۰ - ۷۷/۰) تایید شد. پردازش داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه ۱۸ انجام شد. نتایج تحقیق نشان دادندکه میزان ضریب همبستگی بین مهارت­های ارتباطی ( مهارت گوش­دادن موثر، مهارت نوشتاری، مهارت ارتباط شفاهی و مهارت کار با همکاران)، با عملکرد آموزشی- پژوهشی نمونه آماری مورد بررسی، (۵۱۱/۰rs=) می­باشد که گویای ارتباط مثبت و معنادار بالا(۰۱/۰ P=)، بین مهارت­های ارتباطی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی مورد بررسی با عملکرد علمی آنان است. بنابراین، مشخص شد که با افزایش مهارت­های ارتباطی اعضای هیات علمی، عملکرد علمی آنان نیز افزایش می­یابد. در نهایت، به­منظورارتقای عملکرد علمی اعضای هیات علمی کشاورزی و منابع طبیعی بر مبنای یافته­های به دست آمده از پژوهش، پیشنهادها و راهکارهایی در جهت کمک به سیاستگزاران، مدیران و برنامه­ریزان نظام آموزش عالی کشاورزی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

عملکرد آموزشی- پژوهشی ، مهارت های ارتباطی ، اعضای هیات علمی ، آموزش عالی کشاورزی