تاملاتی چند بر تاویل از دیدگاه علامه طباطبایی

تاویل از اصطلاحات مشکلی است که مفسران در معناشناسی آن اختلاف نظر دارند. ریشه اختلافات آنها به طور عمده به کاربرد این واژه در آیه ۷ سوره آل عمران باز می گردد. دلیل آن هم این است که در این آیه، واژه «تاویل» در کنار واژگانی چون «محکم» و «متشابه» آمده است و بسیاری از مفسران در ارتباطی تنگاتنگ با تعریفی که از محکم و متشابه ارائه داده اند، به تعریف آن پرداخته اند. از جمله دیدگاه های نو در این خصوص، دیدگاه مفسر بزرگ معاصر، علامه طباطبایی است که با دیگر دیدگاه ها متفاوت است. در این تحقیق برآنیم دیدگاه علامه طباطبایی را بیان کرده، در پایان با ارائه الگوی پیشنهادی در موضوع قلمرو تاویل و تفسیر، دیدگاه خود را مطرح کنیم. [۱]. )هو الذی انزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هن ام الکتاب واخر متشابهات فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنه وابتغاء تاویله وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم یقولون آمنا به کل من عند ربنا وما یذکر الا اولو الالباب(.

کلیدواژه ها:

تفسیر ، تاویل در دیدگاه علامه طباطبایی ، محکم و متشابه