گفتمان قرآن پژوهی

قرآن کتاب هدایت است. آموزه های آن در صورتی دست یافتنی می باشد که رویکرد مخاطبان آن معرفت شناسانه باشد. در غیر اینصورت محجور است و ارتباطی به زندگی فردی و اجتماعی ما ندارد. این نوشتار کوتاه، نگاهی است تامل گرایانه به تناسب میان حجم فعالیت های قرآن (به ویژه در حوزه پژوهش) و انطباق آن بر فرهنگ رفتاری و اعتقادی و میزان کنش پذیری ما از آنها که احساس می شود رضایت بخش نیست؛ نکاتی نیز به عنوان راه کار مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

پژوهش قرآنی ، گفتمان قرآن پژوهی ، تاثیرپذیری از آموزه های قرآن