اثر تلقیح دوگانه میکروارگانیسم ها با بذر بر غلظت تنظیم کننده های رشد گیاه و عملکرد دانه جو تحت سطوح مختلف نیتروژن

به منظور بررسی اثر تلقیح دوگانه باکتری حل کننده فسفات و آزوسپیریلوم بر وضعیت تنظیم کننده های رشدی و عملکرد دانه جو تحت سطوح مختلف نیتروژن آزمایشی درمزرعه تحقیقاتی کشاورزی دانشگاه آزاداسلامی واحد کرج در سال ۱۳۹۳ انجام شد. آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بوده و تیمارها شامل، عامل اصلی کود شیمیایی اوره در چهار سطح شامل (۰، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد که به ترتیب معادل با صفر، ۱۵۰، ۲۲۵ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار می باشد) و عامل های فرعی شامل، باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد باکتری) و باکتری سودوموناس فلورسنس در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد باکتری) با سه تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد کاربرد توام ۷۵ درصد کود اوره و باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و کاربرد تیمار اصلی سودوموناس فلورسنس بیشترین میزان تنظیم کننده رشد اکسین را حاصل کردند. اثر متقابل دو گانه اوره و باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و اثر متقابل دوگانه باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و باکتری سودوموناس فلورسنس بیشترین میزان تنظیم کننده رشد سیتوکنین را تولید کردند. میزان جیبرلین در تیمار سه گانه کاربرد ۱۰۰ درصد کود اوره، باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و باکتری سودوموناس فلورسنس نسبت به تیمار شاهد (عدم مصرف هر سه تیمار) ۱/۲۶۱ درصد اختلاف داشتند. بیشترین میزان عملکرد دانه در تیمارهای سودوموناس فلورسنس (۴۷۰۰ کیلوگرم در هکتار) و کاربرد توام ۱۰۰ درصد کود اوره و باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم (۵۵۰۰ کیلوگرم در هکتار) مشاهده گردید. به نظر می رسد که کاربرد کود اوره و استفاده از هر دو نوع کود بیولوژیکی به دلیل پتانسیل بالای باکتریهای محرک رشد ریزوسفری در تولید تنظیم کننده های رشد گیاهی سبب افزایش رشد ریشه گردیده است که در نهایت باعث افزایش جذب آب و موادغذایی از خاک و افزایش عملکرد دانه شد. 

کلیدواژه ها:

Bacteria ، hormone ، auxin ، gibberellin ، cytokinin ، اکسین ، باکتری ، تنظیم کننده رشد ، جیبرلین ، سیتوکینین