بررسی و مقایسه کاربرد علفکشها در رژیمهای مختلف آبیاری بر کنترل علفهای هرز گلرنگ

علفهای هرز و محدودیت منابع آب از جمله عوامل کاهش سطح زیر کشت گلرنگ در ایران طی سالهای گذشته بوده اند. دستیابی به بهترین روش کنترل علفهای هرز در شرایط محدودیت آب از نظر افزایش عملکرد گلرنگ ضروری است. بدین منظور آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام شد. رژیمهای آبیاری شامل: آبیاری معمول (شاهد )، قطع آبیاری در مرحله ساقه دهی و قطع آبیاری در مرحله گلدهی درکرتهای اصلی و روشهای کنترل علفهای هرز شامل: کنترل کامل علف های هرز (شاهد)، تریفلورالین، اتال فلورالین، پندیمتالین، گالانت سوپر، تریفلورالین+ گالانت سوپر، اتال فلورالین + گالانت سوپر، پندیمتالین+ گالانت سوپر و عدم کنترل علفهای هرز (شاهد) در کرتهای فرعی قرار داده شدند. در این تحقیق صفاتی نظیر وزن خشک علفهای هرز، تراکم علفهای هرز، تعداد طبق در ساقه اصلی، تعداد طبق در شاخههای فرعی، تعداد دانه در طبق اصلی، تعداد دانه در طبق فرعی، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت مورد بررسی قرار گرفتند . نتایج حاصل نشان داد که آبیاری معمول(شاهد) با میانگین 2507 کیلو گرم در هکتار، بیشترین و قطع آبیاری در مرحله گلدهی با میانگین 1579 کیلوگرم در هکتار، کمترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند . همچنین در شرایط قطع آبیاری در مرحله ساقه دهی، کاربرد علف کش ها، باعث کاهش بیشتر وزن خشک علفهای هرز گردید. در بین تیمارهای کنترل علفهای هرز، تلفیق علف کش قبل از کاشت تریفلورالین به همراه کاربرد علف کش پس رویشی گالانت سوپر به نحو مؤثری وزن خشک و تراکم علفهای هرز را کاهش داد. همچنین این تیمار در سه رژیم آبیاری مورد آزمون بیشترین درصد کاهش وزن خشک و تراکم علفهای هرز را دارا بود.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، آبیاری ، مدیریت علفهای هرز ، عملکرد دانه ، اجزای عملکرد