نفی شرطیت احتمال تاثیر در امر به معروف و نهی از منکر

   وجوب امر به معروف و نهی از منکر، مقید به شروطی است که یکی از آنها احتمال تاثیر می­باشد. مشهور فقها معتقدند امر به معروف و نهی از منکر نسبت به شرط احتمال تاثیر «وجوبی تعلیقی و مشروط» دارد به طوری که در صورت علم به عدم تاثیر، وجوب امر به معروف و نهی از منکر ساقط می­شود. نگارندگان با بازخوانی مساله قول دیگری را اختیار نموده و معتقدند که چنین شرطی صحیح نبوده و لذا در صورت عدم احتمال تاثیر یا علم به عدم تاثیر نیز، امر به معروف و نهی از منکر همچنان واجب است. مقاله حاضر با دفاع از موضع نگارندگان و در راستای تبیین مختار ایشان، به نقل و نقد آراء و مدارک مشهور، به ضمیمه ارائه­ی ادله­ی عدم شرطیت که نظر مختار است، پرداخته است. 

کلیدواژه ها:

امر به معروف و نهی از منکر ، احتمال تاثیر ، آراء مشهور