برآورد پتانسیل تابش خورشیدی در ایران و تهیه اطلس تابشی آن

یکی از ارکان اساسی توسعه تحقیقات کاربردی انرژی خورشیدی در هر منطقه، مطالعه پتانسیل انرژی تابشی خورشیدی و برآورد آن در منطقه است. در این کار تحقیقی از میان ۲۱ ایستگاه تشعشع سنجی کشور، ۹ ایستگاه همدید (سینوپتیک) که داده‎های تشعشع سنجی آنها در دوره‎های آماری پنج تا یازده ساله بدست آمده است، قابل استفاده بودند، بطوری که بعد از پالایش این داده‎ها که دارای خلاءهای آماری حتی بعضی دارای اطلاعات ناصحیح بوده‎اند، از آنها برای انتخاب مدل مناسب استفاده شده است. پس از مطالعه و بررسی مدلهای موجود، برای تخمین میانگین ماهیانه تابش کلی روزانه در سطح افقی، سه مدل ریاضی: آنگستروم پریسکات، روش حداکثر احتمال و مدل هیبرید بکار برده شدند. با استفاده از روابط آماری هر یک از مدلها، برنامه کامپیوتری مناسب و بکارگیری داده‎های تشعشع سنجی پردازش شده ۹ ایستگاه پیش گفته، حل معادلات همبستگی آنها، ضریب های معادله مربوط به هریک از سه مدل برای ایران بدست آمد. این مدلهای ریاضی برای آزمون‎های آماری در ایران بررسی شدند و از میان آنها، مدل هیبرید که بهترین برازش را با این داده ها داشت، انتخاب گردید. حاصل این کار تحقیقی عبارت است از: ۱۲ نقشه مربوط به میانگین روزانه تابش کلی خورشیدی در هر ماه، ۴ نقشه مربوط به مجموع انرژی تابشی کلی رسیده به واحد سطح افقی در هر فصل، ۱ نقشه مربوط به مجموع انرژی تابشی دریافتی در سطح افقی در طول مدت سال.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدیدپذیر ، انرژی خورشیدی ، پتانسیل انرژی تابشی ، مدل های ریاضی ، اطلس تابشی ، ایران