جذب زیستی اورانیم از محلول های آبی با استفاده از سویه ی مرجع و بومی قارچ آسپرژیلوس نیجر زنده

از دو سویه­ ی بومی و مرجع قارچ آسپرژیلوس نیجر زنده برای حذف زیستی فلز سنگین اورانیم از محلول ­های رقیق آبی استفاده شد. تاثیر pH (۳-۷)، غلظت اولیه­ ی فلز (۱۰-۵۰۰ میلی­گرم بر لیتر)، زمان (۳۰ -۱۴۴۰ دقیقه) و زیست توده ­ی خشک (۰.۵-۵ گرم بر لیتر) بررسی شد. جذب زیستی بیشینه در ۵=pH و برابر ۸۲.۳۰ و ۷۴.۱۹ درصد برای سویه ­ی، به ترتیب، مرجع و بومی به دست آمد. جذب بیشینه در غلظت اولیه­ ی ۵۰۰ میلی­گرم بر لیتر اورانیم و برای دو سویه­ ی مرجع و بومی قارچ به ترتیب، ۱۰۵ و ۱۴۳.۵ میلی­گرم اورانیم بر گرم زیست توده­ ی خشک بود. واکنش زیستی، در مدت ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه برای سویه­ ی به ترتیب، مرجع و بومی به تعادل رسید. ظرفیت جذب بیشینه در مقدار ۲ گرم بر لیتر زیست توده­ ی خشک برای هر دو سویه­ ی قارچ به دست آمد. مدل لانگمویر داده­ های به دست آمده برای هر دو سویه ­ی مرجع و بومی را با R۲، به ترتیب، برابر با ۰.۹۹۷۲ و ۹۹۷۹/۰ به خوبی برازش نمود. با توجه به نتایج به دست آمده می ­توان نتیجه گرفت که سویه­ ی مرجع زیست توده­ ی زنده­ ی آسپرژیلوس نیجر نسبت به سویه­ ی بومی آن توانایی بیش­تری در حذف فلز اورانیم از محلول ­های آبی دارد.

کلیدواژه ها:

اورانیم ، جذب زیستی ، سویه های مرجع و بومی ، قارچ آسپرژیلوس نیجر