رابطه روان رنجورخویی، انطباق پذیری و وظیفه شناسی اجتماعی با فرسودگی شغلی با توجه به نقش تعدیل کنندگی سرسختی روان شناختی در کارکنان اقماری شرکت ملی حفاری ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین روان رنجورخویی، انطباق پذیری و وظیفه شناسی با فرسودگی شغلی و نقش تعدیل کنندگی سرسختی روان شناختی در کارکنان اقماری شرکت ملی حفاری ایران بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع طرح همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان اقماری شرکت ملی حفاری ایران در سال ۱۳۹۷ بود که از این بین ۱۶۱ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی نئو (کاستا و مک کری، ۱۹۹۲)، سرسختی روان شناختی (کیامرثی، ۱۳۷۶) و فرسودگی شغلی (مسلچ، ۱۹۸۲) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون و با کمک نرم افزار SPSS-۲۲ انجام گرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین روان رنجورخویی و فرسودگی شغلی رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد. بین انطباق پذیری و وظیفه شناسی با فرسودگی شغلی نیز رابطه ی منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین، سرسختی روان شناختی توانست رابطه ی میان متغیرهای پیش بین و فرسودگی شغلی را تعدیل کند. واژگان کلیدی: روان رنجورخویی، انطباق پذیری، وظیفه شناسی، سرسختی روان شناختی، فرسودگی شغلی.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: روان رنجورخویی ، انطباق پذیری ، وظیفه شناسی ، سرسختی روان شناختی ، فرسودگی شغلی