پیش بینی خودتاب آوری زوج های متقاضی طلاق مبتنی بر مولفه های سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و سبک های دفاعی در شهر اهواز

این پژوهش با هدف پیش بینی خود تاب آوری زوج های متقاضی طلاق مبتنی بر مولفه های سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و سبک های دفاعی در شهر اهواز اجرا شد. نمونه تحقیق شامل ۱۳۰ نفر (۶۵ زوج متنقاضی طلاق) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت والکر و پیلرکی (۱۹۹۶)، پرسشنامه سبک دفاعی اندروز و همکاران (۱۹۹۳) و مقیاس خودتاب آوری موبرای (۲۰۱۲) استفاده شد. طرح تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین مولفه های سبک زندگی با خودتاب آوری زوج های متقاضی طلاق رابطه مستقیم وجود دارد. بین سبک دفاعی رشدیافته با خودتاب آوری رابطه مثبت و بین سبک دفاعی رشد نایافته و نوروتیک با خودتاب آوری رابطه منفی وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون مشخص نمود که از بین مولفه های سبک زندگی (مولفه ورزش ۳۴۲/۰=β و مدیریت استرس ۳۱۴/۰=β) و از بین سبک های دفاعی (سبک دفاعی رشد یافته ۳۵۴/۰=β و سبک دفاعی رشد نایافته ۱۷۲/۰-=β) پیش بین کننده خودتاب آوری هستند.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت ، سبک های دفاعی ، خودتاب آوری ، زوج های متقاضی طلاق