بررسی اتانازی از دیدگاه ادیان ابراهیمی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 735

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SQCGHMED08_021

تاریخ نمایه سازی: 11 دی 1400

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: اتانازی یکی از مسائل اخلاقی مطرح شده در علوم پزشکی است که از حدود ۳۰۰۰ سال پیش تاکنون مورد توجه بوده است. واژه ی اتانازی از ترکیب دو واژه ی یونانی eu به معنای خوب و thonatos به معنای مرگ بوجود آمده و در لغت به معنای مرگ از روی ترحم است. نظریه های مختلفی در خصوص اتانازی وجود دارد و این موضوع یکی از پیچیده ترین مسائل در حوزه اخلاق وقوانین پزشکی است. اتانازی در کشورهای مختلف موافقان و مخالفان زیادی دارد. در بین جوامع جهانی سوئیس نخستین کشور صادر کننده ی اجازه ی اتانازی است. این مطالعه با هدف بررسی اتانازی ازدیدگاه ادیان ابراهیمی (اسلام، یهود و مسیحی) انجام شده است. روش شناسی: مطالعه مروری حاضر، با اهتمام بر جستجو در منابع الکترونیکی در پایگاه های اطلاعاتی magiran و sid و موتور جستجوی Google scholar بدون محدودیت زمانی انجام گرفته است.یافته ها: از منظر اسلام بیمار اگر دین دار باشد تحمل درد و رنج موجب تزکیه ی نفس و رسیدن به ثواب های بیشتر اخروی می شود. در ظاهر امر با این استدلال که فرد بیمار، در اتانازی قصد رهایی ونتیجتا مرگ را دارد و در خودکشی نیز تصمیم شخص موجب فوت می شود؛ این دو پدیده را یکسان می دانند و حکمی کلی در مورد هر دو صادر می کنند. هرچند در هردوی این موارد، فرد با تصمیم قبلیخود مرگ را بر زندگی ترجیح می دهد اما عللی که موجب این تصمیم می شوند متفاوتند. در اسلام عقیده بر این است که روح فردی که خودکشی کرده پس از مرگ دچار عذاب می شود. در مسیحیتخودکشی از نظر عقلی گناه محسوب می شود و نقض یکی از ده فرمان است که می گوید:(کسی را مکشید). در یهودیت نیز خودکشی امری مذموم است و جسد فردی که خودکشی کرده بی هیچ مراسمیجدا از سایرین دفن می شود. نتیجه گیری: آنچه که از آیات قرآن و احادیث یافت می شود این است که اتانازی در اسلام حرام محسوب می شود مگر در مواردی که درمان و معالجه وظیفه ای واجب برای پزشک محسوب نگردد که در این صورت ترک درمان و متعاقبا مرگ بیمار نیز حرام نخواهد بود. مسیحیت بر این باور است که چون زندگی از خداوند نشات می گیرد، پس بطور ذاتی ارزشمند است و اتانازی را دخالت در فرایند مرگ و هتک حرمت ساحت خداوند می دانند؛ از این رو در مسیحیت نیز ممنوع شده است. یهودیت هم موضعی مشابه با اسلام و مسیحیت نسبت به اتانازی دارد و پیش انداختن مرگ در هر شرایطی را ممنوع می داند. بنابراین همگی ادیان با استناد بر دلایل دینی خود مخالف اتانازی هستند.

نویسندگان

محمد فاضل محمدی پور

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایرا ن

مرضیه خلجی

کارشناسی ارشد روان پرستاری، گروه روان پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران

الهام رمضانی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایرا ن