بررسی اتانازی از منظر قرآن و احکام فقهی

زمینه و هدف:شناخت ویژگی های انسان یکی از مقولات بنیادین در اندیشه و علم معاصر است. و مرگ از روی ترحم یکی از مسجائل بنیادی اخلاق زیستی بشمار می رود،برخی از اندیشمندان قتل ازروی ترحم را جز مسایل اخلاقی تلقی نموده و معتقد هستند که هر انسانی حق دارد در صورت داشتن زندگی با رنج فراوان از بیماری،زمان ونحوه مرگ خود را انتخاب نماید که برخی از انجدیشمندان اینقتل را بر اساس ارزش های اخلاقی انسانی برگزیده اند روش شناسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که با جستجوی کلید واژه های اتانازی،قرآن و احکام اتانازی دربانک های اطلاعاتی الکترونیکی ازجمله SID وGoogle scholar,PubMed بدون محدودیت زمانی انجام شده است یافته ها:با رجوع به قرآن مجید به عنوان سجند جاودانه هدایت بشری و آیه شریفه من قتل نفسا بغیر نفس او فسجاد فی الارض فکان ما قتل الن اس جمیعا ومن احیاها فکان ما احیا الن اس جمیعا ،ۚانسان دارای کرامت ذاتی شجناخته شجده، حق حیات را برای انسجان به گونه ای مهم می شجمارد که هیچ کس نمیتواند آن را از خود یا دیگری به ناحق سلب و اسقاط نماید و نیز چنان ارزش دارد که نجات جان انسانی را با نجات جان تمامی انسان ها برابر می داند و کشتن انسانی را همانند کشتار تمامی آدمیان میداند.از طرفی در زمان بیماری و رنج فراوان با رجوع به آیه مبارکه لقد خلقنا الانسجان فی کبدلو تعلمون ما ذخر لکم ما حزنتم علی ما زوی عنکم واعلم ان الجزع لا یرد میتا و لایدفع قدرا متوجه می شویم کههیچ سختی بی حکمت نیست و نباید سعی در از بین بردن این حکمت باشیم،همچنین باید احتمال تشخیص اشتباه در بیماری نا علاج را هم در نظر گرفت. نتیجه گیری: اتانازی، نوعی قتل نفس بشمار می رود و انگیزه بیمار یا پزشک و شدت و ضعف دردناکی بیماری، در نادرستی و حرمت آن تاثیری ندارد

کلیدواژه ها:

اتانازی ، قران ، احکام اتانازی