بررسی ارتباط یادگیری اجتماعی و سلامت معنوی در دانشجویان شهر سنندج

زمینه و هدف: علی رغم اهمیت و اثر سلامت معنوی بر جنبه های مختلف زندگی افراد مانند اجتماعی، فرهنگی و آموزشی مطالعات تاکنون ارتباط بین سلامت معنوی و یادگیری اجتماعی رابررسی نکرده اند. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین یادگیری اجتماعی و سلامت معنوی در دانشجویان دانشگاه های شهر سنندج بود.روش شناسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در سجال ۱۳۹۹ در شهر سنندج در غرب ایران انجام گرفت. ۶۸۶ دانشجو از دانشگاه های شهر سنندج از طریق نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدندو پرسشنامه سه بخشی شامل متغییرهای دموگرافیک، سلامت معنوی و یادگیری اجتماعی را تکمیل کردند. داده های جمع آوری شده وارد نرم افزار آماری SPSS ۲۱ گردید و با استفاده از آزمون های تی مستقل، همبستگی و رگرسیون لجستیک آنالیز شد. یافته ها: در این مطالعه ۶۸۶ دانشجو با میانگین سنی ۲۲/۹۶±۶/۰۳ شرکت کردند. نتایج آزمون همبستگی نشان داد مولفه های سلامت وجودی و مذهبی با یکدیگر و همچنین با یادگیری اجتماعی ارتباط آماری معنادار مستقیمی دارند p<۰/۰۱. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد قوی ترین فاکتور پیش بینی کننده یادگیری اجتماعی تحصجیلات مادر با نسبت شانس ۱/۸۱ بود، این بدان معنی است که دانشجویانی که مادران باسواد دارند ۱/۸۱ برابر بیشتر از سایر دانشجویان از یادگیری اجتماعی برخوردارند. همچنین نتایج نشان دادند که با افزایش یک واحد در بعد سلامت وجودی و سلامت مذهبی به ترتیب ۱/۰۶ و ۱/۱۱ احتمال یادگیری اجتماعی در بین دانشجویان افزایش خواهد یافت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد سلامت معنوی نقش مهمی در یادگیری اجتماعی در دانشجویان دارد.این در حالی است که سلامت معنوی در ترم های پایین تر تحصیل در دانشجویان بالاتر بوده و بر یادگیری اجتماعی این گروه تاثیر بیشتری دارد. این یافته توجه به طراحی و اجرای برنامه هایی باهدف ایجاد افزایش سلامت معنوی و کارکردهای موثر آن در زندگی در دانشجویان بویژه دانشجویان ترم های بالاتر تحصیلی را ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

سلامت معنوی ، یادگیری اجتماعی ، دانشجویان ، ترم تحصیلی