ازدواج خویشاوندی و سلامت فرزندان از منظر قرآن و حدیث

زمینه وهدف: ازدواج خویشاوندی از مهم ترین عوامل معلولیت و بروز ناهنجاری ها در نوزادان می باشد به طوری که سالیانه هزاران کودک معصوم قربانی این ازدواج ها می شوند. ازدواج خویشاوندی شامل افرادی می شود که در چهار نسل گذشته حداقل یک جد مشترک داشته باشند. منظور از خویشاوندی در این مقاله فامیلی نسبی است و خویشاوندی سببی (با ازدواج) و فامیلی رضائی (در اثر شیر دادن)مورد نظر نمی باشد. هدف از این مطالعه بررسی ازدواج خویشاوندی و وسلامت فرزندان از منظر قرآن و حدیث می باشد. روش شناسی: مطالعه حاضر یک مرور سیستماتیک بر اساس مقالات چاپ شده در پایگاه های اطلاعاتی civilica ,Google scholar ,Pubmed sid و سایت WHO می باشد. از مقالات مرتبط داخلی و خارجی مرتبط با عنوان و آیات و روایات استفاده شده است.یافته ها: مطالعات نشان داده است که انواع بیماری های ژنتیک مثل ناشنوایی اتوزومال مغلوب، گلوکوم مادرزادی و ... در ازدواج های فامیلی شیوع بیشتری دارد. بر اساس دستورات صریح اسلام ازدواج باخویشان درجه یک و دو که از محارم محسوب می شوند حرام است (آیه ی ۲۳ سوره نساء). این حرام شدن تکوینی با احتمال بسیار بالای بیماری های ژنتیکی کاملا تطابق دارد. با این حال حق انتخاب با زوجین است چرا که برخورد قضاوت گونه و نهی از انجام این ازدواج مغایر با اصول اخلاقی است و غیر موثر به نظر می رسد. ذکر این نکته بدیهی است که هر قاعده کلی استثنایی نیز دارد و در مواردی ازدواج فامیلی فرزندان بسیار باهوش متولد شده اند نتیجه گیری: قرآن کریم به تعقل و لزوم آرامش خاطر در خانواده تاکید می کند پس ازدواجی که در آن سلامت و آرامش به خطر بیفتد جایز نیست. باید این را در نظر داشت که در صورت وقوع بیماری آسیب جدی به بیمار خانواده و سیستم مراقبت بهداشتی وارد می شود؛ لذا باید به اصلاح باورهایی پرداخت که باعث گرایش مردم به این نوع ازدواج ها می شود. نیز از مشاوره ژنتیک برای یک ازدواج سالم نباید غافل بود.

کلیدواژه ها:

ازدواج خویشاوندی ، اسلام ، سلامت ، ژنتیک