حقوق وظیفه مستخدمان دولت در قبال از کارافتادگی یا فوت مطابق با قانون استخدام کشوری و مقررات لاحق بعدی

یکی از مزایای قانونی پیش بینی شده برای مستخدمان دولت که مربوط به خاتمه استخدام می باشد ، «حقوق وظیفه» است. گفته شده است که «حقوق وظیفه»، مستمری ثابتی است که در صورت از کارافتادگی ونقصیا عضو مستخدم )کارمند دولت( به او )تحت عنوان «حقوق وظیفه از کارافتادگی)» و در صورت فوت، به بازماندگان وی )تحت عنوان «حقوق وظیفه وراث)» پرداخت می گردد که البته حکم هرقسم،متفاوت از دیگری، و تابع شروط و ضوابط خاص قانونی می باشد؛ مطابق قانون استخدام کشوری دو نوع حقوق وظیفه پیش بینی شده است؛ اول - حقوق وظیفه از کارافتادگی ) به موجب ماده ۸۰ قانون استخدام کشوری «و با امعان نظر در مقررات الحق(، دوم- حقوق وظیفه وراث )به موجب تبصره ماده ۸۰، ماده ۸۱ و تبصره ذیل آن و م واد ۸۲ و ۸۳ قانون استخدام کشوری، با رعایت مواد ۷۹، ۸۳ و ۸۶ همان قانون «با امعان نظر در مقررات مرتبط بعدی)»استحقاق. مستخدم یا وراث وی به حقوق وظیفه، در فرض نخست، منوط به حدوث حادثه ناشی از کار یا به سبب انجام وظیفه باشد که منجر به بازماندن ازکار دولتی شود و در این صورت، تمام حقوق، تفاوت و فوق العاده های آن، به وی پرداخت خواهد شد و در فرض دوم، قانونگذار میان حالتی که فوت مستخدم دولت به طور طبیعی باشد یا ناشی از حادثه اداری و نیز بر حسب اینکه مستخدم به زمان بازنشستگی رسیده باشد یا نه، قائل به تفکیک شده است )تبصره ۲ ماده ۷۹و مواد ۸۱، ۸۲ و ۸۳ قانون استخدام کشوری(. البته این حق، در مقررات مختلفی مورد تقنین قرار گرفته است که حکمی مشابه و یا مغایر با قانون مرقوم دارند)به عنوان قوانین و مقررات الحق و متاخر بر قانون استخدام کشوری( که درعمل سبب بروز تفاسیر مختلف و بعضا مسائل مبهم و شبهه برانگیزی شده است. در این مقاله که به روش کتابخانه ای نگارش شده است، ضمن بررسی این حق در قانون استخدام کشوری، به مقررات مرتبط با آن در فروض مختلف اشاره خواهد شد.

کلیدواژه ها:

قانون استخدام کشوری ، مستخدم دولت ، خدمت دولتی ، حقوق وظیفه ، مستمری ، نقص عضو ، وراث متوفی.