تبیین و بررسی اصول سیاستهای کلی انتخابات

انتخابات به عنوان یک رفتار سیاسی، مبین مرتبه ای از مشارکت سیاسی است که هر جامعه و هر فردی در جامعه بر اساس فهم سیاسی خود در محیط جغرافیایی جهت حمایت، اصلاح و تغییر در آن شرکت می کنند و بخشی از اراده مردم را در اداره امور به حکومت واگذار می نمایند. در واقع، انتخابات مظهر اصلی مردم سالاری شناخته میشود و مردم به واسطه آن در سرنوشت سیاسی خود سهیم و اقدام به تغییر اصحاب قدرت مینمایند که این مهم، جهت گردش و موازنه قدرت میباشد. همچنین، تحقق الگوی مردم سالاری دینی به عنوان الگوی پذیرفته شده حکمرانی در نظام جمهوری اسلامی ایران منوط به برگزاری انتخاباتی است که علاوه بر تضمین صحت و سلامت انتخابات، موجب افزایش سطح اعتماد مردم به نظام اسلامی میشود. کشور ما نیز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، همواره با برگزاری انتخابات و مشارکت مردم به این مقوله اساسی برای تنظیم قدرت توجه نموده است. از همین رو، سیاستهای کلی انتخابات بر مبنای بند ۱ اصل ۱۱۰ قانون اساسی در قالب ۱۸ بند در تاریخ ۱۳۹۵/۰۷/۲۴ توسط مقام معظم رهبری ابلاغ شد. در این پژوهش، موارد مهم این سیاستها از جمله تعیین حوزه بندی، اصل سلامت انتخاباتی، اصل تامین مشارکت حداکثری، ممنوعیت وعده های خارج از اختیارات قانونی، بهره مندی داوطلبان از امکانات برای تبلیغات و نظارت شورای نگهبان مورد کنکاش واقع شده است، که همه این موارد نشان از توجه سیاستهای کلی انتخابات به سه مقوله مشارکت حداکثری، اصل تامین سلامت انتخاباتی و رعایت کامل اصل بی طرفی مجریان و ناظران محقق میگردد. همچنین، در ایران »شورای نگهبان« نهاد ناظر بر انتخابات است که بایسته های نظارتی این نهاد به منظور اعتلای نظام انتخاباتی کشور، نیل به وضعیت مطلوب و تحقق نظام نظارتی عادلانه در سیاستهای کلی انتخابات اعلام شده است.

کلیدواژه ها:

سیاستهای کلی انتخابات ، شورای نگهبان ، نظارت ، مجلس شورای اسلامی.