شناسایی و اولویت بندی ابعاد توسعه اکوسیستم کارآفرینی در استان های مرزی ایران

توسعه اکوسیستم کارآفرینی راهبردی جدید در نظریه های توسعه برای توانمندسازی و ظرفیت سازی جهت دستیابی به توسعه پایدار است که زمینه فعالیت و تنوع بخشی درآمد مرزنشینان و توسعه یافتگی مناطق مرزی را ممکن می سازد. بدیهی است اولین قدم پیاده سازی سیاست های توسعه کارآفرینی، شناخت اکوسیستم کارآفرینی در سطوح مختلف ملی-استانی و تشخیص گلوگاه هایی است که مزایای رقابتی کشور را فرسوده می کنند. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی ابعاد موثر در توسعه اکوسیستم کارآفرینی در استان های مرزی ایران است. این پژوهش از نوع تحقیقات کیفی و روش تحقیق، مطالعه موردی و نحوه گردآوری داده ها مطالعه عمیق نیمه ساختاریافته با خبرگان است. روش تجزیه و تحلیل داده های حاصل از مصاحبه ها کدگذاری و حاصل این کدگذاری ۷ بعد و ۶۶ مولفه است. برای سنجش روایی پژوهش از گروه کارشناسان و پایایی از مستندسازی تمام مراحل توسط چندین پژوهشگر استفاده گردید. در پایان نسبت به اولویت بندی ابعاد موثر در توسعه اکوسیستم کارآفرینی در استان های مرزی با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی بر اساس تکنیک مقایسه های زوجی اقدام گردید. نتایج نشان داد که ابعاد موثر در اکوسیستم کارآفرینی استان های مرزی ایران(مورد مطالعه استان کردستان) به ترتیب اولویت عبارتند از: سرمایه مالی، سیاست، حمایت، سرمایه اجتماعی، بازار، فرهنگ، سرمایه انسانی. توجه همزمان با رویکرد سیستمی به تمامی ابعاد، موجب توسعه متوازن و پایدار اکوسیستم کارآفرینی در استان های مرزی میگردد.

کلیدواژه ها:

اکوسیستم کارآفرینی ، سیاست گذاری کارآفرینی ، کارآفرینی ، مدل آیزنبرگ ، استان های مرزی