آشکارسازی گسل پنهان دورود (جنوب باختر ایران) در محدوده دشت سیلاخور با استفاده از مطالعات ژئوفیزیک

گسل دورود به عنوان یکی از مهم ترین قطعات لرزه زای گسل اصلی جوان زاگرس از نزدیکی منطقه ارجنگ در یک روند شمال باختری–جنوب خاوری تا بروجرد امتداد یافته است. برداشت های ژئوفیزیکی به سه روش مقاومت ویژه، مغناطیس سنجی(سزیم) و رادارنفوذی GPR در ۵ نیمرخ ۲۰-، ۱۰-، ۰، ۱۰ و ۲۰ انجام شد. پس از اتمام عملیات صحرایی و برداشت داده ها و پردازش نهایی داده های GPR در نرم افزار radexproler و داده های مغناطیس سنجی در نرم افزار Geosoft و با تلفیق آنها در نرم افزاری Profile Analysis، تفسیر واضح تری از ساختارهای زیرسطحی به خصوص گسلش و ناپیوستگی مشاهده شد، نتایج نشان از وجود دو گسل داشت، که F۱ بعنوان گسل اصلی و F۲ شاخه گسلی منشعب شده از آن می باشد. براین اساس گسل دورود در این محدوده بشکل زون گسلی بوده که شاخه های گسلی منشعب شده از آن بسمت شمال خاور گسترش می یابند این زون گسلی در سطح دشت سیلاخور با ایجاد افرازی با طول چند ده کیلومتر و ارتفاع متغییر بین ۵۰ سانتی متر تا ۷ متر و با شیب تقریبی ۶۰تا ۷۵ درجه بسمت شمال خاور است، همگی این شاخه های گسلی دارای سازوکار مشابه بوده و با توجه به مولفه شیب لغزی نرمالشان باعث ایجاد زون کششی در سطح دشت شده اند.

کلیدواژه ها:

گسل دورود ، مقاومت ویژه ، رادارنفوذیGPR ، زون گسلی