تاثیر یک دوره تمرین عصبی – عضلانی بر تعادل ایستا و پویای سربازان در معرض آسیب اندام تحتانی

زمینه و اهداف: ضعف در سیستم تعادلی، منجر به بی ثباتی بدن، افزایش بار اسکلتی- عضلانی غیرفعال و در نتیجه افزایش احتمال از دست رفتن تعادل و سقوط می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات عصبی-عضلانی بر تعادل ایستا و پویا سربازان حین خدمت در معرض آسیب دیدگی بود. روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری این تحقیق را سربازان )۲۶- ۲۰ سال( در معرض آسیب دیدگی تشکیل دادند که از بین آنها ۲۰ نفر به صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه برابر تجربی و کنترل تقسیم شدند. تعادل ایستا و پویا به ترتیب با استفاده از تست رومبرگ و تست ستاره تعدیل شده انجام شد. سپس انجام پروتکل تمرینی به مدت ۶ هفته (سه جلسه در هفته) انجام شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تی وابسته و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: پس از انجام تمرینات بهبود معناداری در میزان تعادل ایستا (با چشمان باز و بسته) (۰.۰۰۱=p) و تعادل پویا (با آزمون Y جهت قدامی، جهت داخلی خلفی و جهت خارجی خلفی) (۰.۰۰۱=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد انجام شش هفته تمرینات تحت نظارت عصبی-عضلانی با استفاده از تخته تعادل و تخته لغزان به طور معنی داری عملکرد تعادل ایستا و پویا را در سربازان در معرض آسیب اندام تحتانی بهبود می بخشد.  

کلیدواژه ها:

Neuromuscular Monitoring ، Postural Balance ، Military Personnel ، پایش عصبی- عضلانی ، تعادل وضعیتی ، نظامیان