کاربرد شیمی کانی های بیوتیت و ارتوپیروکسن در بررسی شرایط تکتونو- ماگمایی انکلاوهای توده پلوتونیک الوند و سنگ میزبان آنها

توده پلوتونیکی الوند یکی از بزرگترین توده های نفوذی در بخش شمالی زون سنندج - سیرجان است که در جنوب شهر همدان واقع شده است. این توده متشکل از گرانیتوئیدهای پورفیری، لوکوکرات، سنگ های نفوذی بازیک و آنکلاوهای به اندازه های متفاوت و به اشکال مختلف دیده می شوند. بیوتیت های موجود در مونزوگرانیت پورفیروئید، دیوریت، آنکلاو میکروگرانولار فلسیک، آنکلاو میکروگرانولار مافیک و آنکلاو سورمیکاسه در قلمرو بیوتیت های منیزیم دار و بیوتیت های موجود در نوریت ها در قلمرو فلوگوپیت، واقع شده اند. ارتوپیروکسن های نوریت در محدوده کلینوانستاتیت و ارتوپیروکسن آنکلاو میکروگرانولار مافیک در محدوده کلینوفروسیلیت می باشند. بر پایه دماسنجی بر مبنای میزان Ti موجود در بیوتیت ها، مونزوگرانیت ۶۶۲ تا ۷۳۴، نوریت ۶۸۸ تا ۷۷۶، دیوریت ۵۹۸ تا ۷۲۴، آنکلاو سورمیکاسه ۶۶۲ تا ۶۸۷، آنکلاو میکروگرانولار فلسیک ۶۹۴ تا ۷۱۲ و آنکلاو میکروگرانولار مافیک ۶۳۵ تا ۷۳۷ درجه سانتی گراد را نشان می دهند. بر اساس ترکیب شیمیایی بیوتیت و ارتوپیروکسن ماگمای سازنده آنکلاوهای توده پلوتونیک الوند و سنگ میزبان آنها در گستره آهکی - قلیایی قرار گرفته اند. ارتوپیروکسن های نوریت و آنکلاو میکروگرانولار مافیک نشان می دهد مجموعه نفوذی الوند در رده سنگ هایی با فوگاسیته اکسیژن بالا جای می گیرند، که از صفات آهکی-قلیایی بودن توده می باشد، که با ویژگی های تکتونوماگمایی محیط های وابسته به فرورانش همخوانی دارد.

کلیدواژه ها:

شیمی کانی ، دما سنجی ، آنکلاو ، توده پلوتونیک الوند ، پهنه سنندج- سیرجان