کانی شناسی، ژئوشیمی و دمای تشکیل کلریت در ناحیه ملوک (جنوب ملایر-ایران)

ترکیب شیمیائی کانی های گروه کلریت منعکس کننده شرایط فیزیکو شیمیائی تبلور و تشکیل آنها می باشد. تجزیه شیمیائی کلریت های حاصل از دگرسانی بیوتیت توسط دستگاه الکترون میکروپروب، بر پایه ۳۰ نقطه از ۸ نمونه سنگ مورد استفاده قرار گرفت. بر این اساس، ترکیب نمونه های کلریت از نوع رپیدولیت-پیکنوکلریت است. کسر مولی در فاز بین لایه ای(Xc)، در محدوده ۹۷/۰ تا ۹۹/۰ قرار دارد که نمایانگر نبود کامل لایه های اسمکتیت و خلوص کامل کلریت است. محاسبه فرمول ساختاری کلریت های ناحیه ملوک نشان می دهد که تعداد اتم سیلیسیم در محدوده ۶۴/۲ تا ۹۱/۲ اتم در واحد فرمولی(apfu) و مجموع کاتیون های هشت وجهی ۶ اتم در واحد فرمولی(apfu) می باشد. به این ترتیب، کلریت های ناحیه ملوک از نوع هشت وجهی سه گانه می باشند. پائین بودن محتوای تیتانیوم کلریت ها، حضور کانی های تیتانیوم دار همرشد با رخ های کلریت و وجود قالب بلوری بیوتیت اولیه دگرسان شده شاهدی برای دگرسانی بیوتیت به کلریت است. میانگین دمایی کلریت های ناحیه ملوکºC۳۴۰ است که با دمای حاصل از زمین دماسنجی کلریت های حاصل از دگرسانی بیوتیت مطابقت دارد. مطالعات انجام شده نشان می دهد سیالات گرمابی نوع مزوترمال حاصل از توده گرانیتوئیدی در ناحیه مورد مطالعه در تشکیل کلریت موثر بوده است. همچنین عملکرد دگرگونی ناحیه ای نقش مهمی در شکل گیری کلریت در ناحیه ملوک داشته است.

کلیدواژه ها:

کلریت ، زمین دماسنجی ، کسر مولی ، اسمکتیت ، ملوک