ارزیابی تاثیر فرسایش سوخت رآکتور تحقیقاتی تهران بر تعیین چیدمان و تعداد بهینه آشکارسازهای ثابت داخل قلب با استفاده از تئوری اطلاعات

پایش توزیع توان قلب رآکتور، یکی از اصلی ترین چالش ها در بهره برداری ایمن از رآکتورهای هسته ای است. تعداد و چیدمان آشکارسازهای یک سیستم پایش قلب باید به نحوی باشد تا ضمن استخراج بیش­ترین میزان اطلاعات از حالت قلب رآکتور، تا حد ممکن از گردآوری اندازه گیری های مشابه و وابسته اجتناب شود. تئوری اطلاعات از کارآمدترین روش های تعیین محل و تعداد بهینه ابزارهای اندازه گیری است. در این پژوهش، تاثیر عامل فرسایش سوخت رآکتور بر چیدمان بهینه آشکارسازهای ثابت داخل قلب رآکتور تحقیقاتی تهران با استفاده از تئوری اطلاعات بررسی شده است. مقایسه نتایج حاصل برای دو حالت با و بدون در نظر گرفتن فرسایش سوخت رآکتور نشان می دهد که با در نظر گرفتن فرسایش سوخت در تولید توزیع های مختلف شار نوترونی، اطلاعات بیش­تری از قرائت های آشکارسازها قابل استخراج است. هم­چنین برای تعداد برابر آشکارسازها، چیدمان تعیین شده با در نظر گرفتن فرسایش سوخت، عموما سهم بیش­تری از کل اطلاعات موجود در مجموعه داده ها را جمع آوری می کند. با استفاده از چیدمان بهینه تعیین شده می توان بیشینه اطلاعات را از حداقل تعداد آشکارساز داخل قلب به دست آورد. این امر موجب کاهش قابل­ توجه هزینه ساخت، اجرا، بهره برداری و نگه داری برای آشکارسازهای داخل قلب رآکتور خواهد شد که برای پایش شار نوترونی به کار می روند.

کلیدواژه ها:

رآکتور تحقیقاتی ، آشکارساز ثابت داخل قلب ، جایابی بهینه ، تئوری اطلاعات ، فرسایش سوخت