بررسی رابطه بین کیفیت خدمات آموزشی با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیت خدمات آموزشی با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت ناحیه ۲ که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل دادند که تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان حجم نمونه با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های کیفیت خدمات آموزشی پاراسورامان و همکاران (۲۰۰۱)، سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹) و پیشرفت تحصیلی اتکینسون و همکاران (۱۹۹۸) بودند که با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل داده ها قرار گرفتند. در بررسی این فرضیه که کیفیت خدمات آموزشی، پیشرفت تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان را پیش بینی می کند، یافته های حاصل از آزمون رگرسیون نشان داد، کیفیت خدمات آموزشی مجموعا قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی و سلامت روان در دانش آموزان هستند (F=۱۸۲/۴۱۴, p<۰/۰۱). همچنین مجذور ضریب همبستگی (۰/۶۸= R۲) نیز نشان می دهد که این مولفه های می توانند ۶۸ درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی و سلامت روان در دانش آموزان را تبیین کنند. بنابراین با توجه به سطح معنی داری کمتر از ۵ درصد می توان نتیجه گرفت که کیفیت خدمات آموزشی قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی با ضریب ۶۲ درصد و سلامت روان با ضریب ۳۲ درصد پسران است. همچنین می توان نتیجه گرفت کیفیت خدمات آموزشی (استفاده از تجهیزات هوشمندسازی در تدریس، شاداب سازی فضای فیزیکی و روانی مدرسه و کلاس درس روابط مبتنی بر محبت و احترام و اعتماد متقابل میان معلم و دانش آموز) با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی شامل (موفقیت ،تصمیم گیری، عملکرد ، تلاش و کوشش، خشنودی، لذت بردن) دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت خدمات آموزشی ، سلامت روان ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی