تحلیل عاملی "اثربخشی گروهی تاب آوری بر خودکارآمدی و سلامت روان نوجوانان"

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش گروهی تاب آوری بر خودکارآمدی و سلامت روان دانش آموزان دختر دبیرستانی انجام شد. روش پژوهش به صورت طرح نیمه آزمایشی که شامل پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود است. جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان ۱۳ تا ۱۵ سال پایه هفتم و هشتم دبیرستان های شهرستان تهران بودند. نتایج حاصل از تحلیل عامل اکتشافی نشان داد که پنج مولفه در مجموع ۶۱/۶۷ درصد واریانس کل را تبیین کرده اند. با توجه به نمونه گیری خوشه ای تصادفی ۱ منطقه، در این منطقه ۱ مدرسه و در مدرسه ۴ کلاس به عنوان نمونه اولیه انتخاب شدند. ۴۰ نفر از افراد جامعه به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گواه (۲۰ نفر) جایگزین شدند. پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی و سلامت روان برای هر دو گروه به کار رفت. نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری گروهی بر خودکارآمدی عمومی و سلامت روان دانش آموزان دبیرستانی موثر است و باعث افزایش خودکارآمدی عمومی و سلامت روان گردیده است.

کلیدواژه ها:

آموزش تاب آوری گروهی ، خودکارآمدی عمومی ، سلامت روان