تاثیر روشهای مختلف خاک ورزی بر کاهش میزان خوابیدگی ( ورس) و اثرات آن برعملکرد دو رقم جو

روشهای تهیه زمین برای هر نوع گیاه با توجه به خصوصیات رشد ریشه و اندامهای هوایی متفاوت است. انتخاب یک روش مناسب خاک ورزی تاثیر قابل توجهی روی کمیت و کیفیت محصول دارد. یکی از خسارتهای وارده به غلات، مساله ورس یا خوابیدگی است که دراین مورد گیاه جو درمیان غلات حساسیت بیشتری از خود نشان می دهد. عوامل متعددی از جمله میزان سفتی و پوکی خاک، عدم استقرار کافی گیاه در خاک، الگوی رشد ریشه و توزیع آن درخاک که به نحوی در مقدار ورس ریشه وساقه تاثیر می گذارند، تحت کنترل عملیات خاک ورزی قرار دارند. دراین طرح، اثر تیمارهای مختلف خاک ورزی روی دو رقم جو بصورت آزمایش اسپلیت اسپلیت بلوک در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار جهت تعیین مطلوبترین روش خاک ورزی برای دو رقم جو جهت افزایش عملکرد و همچنین کاهش میزان ورس (خوابیدگی ) مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای خاک ورزی که عامل فرعی فرعی را تشکیل دادند عبارت بودند از: 1) شخم با گاو آهن برگرداندار + روتوتیلر 2) شخم با گاو آهن بشقابی + روتوتیلر 3) شخم با گاو آهن قلمی + روتوتیلر 4) شخم با گاو آهن برگردان دار+ دیسک 5) شخم با گاوآهن بشقابی + 6) شخم با گاوآهن قلمی + دیسک. عامل فرعی عبارت بود از عمق شخم شامل دو تیمار 1 )15-10 سنتیمتر 2) 25-20 سانتیمتر و عامل اصلی رقم جو شامل دو تیمار 1) رقم جنوب 2) رقم تروپی. پارامترهای تعیین عدد ورس ( خوابیدگی) ، درصد سبز، اندازه گیری مقاومت خاک، متوسط قطر وزنی کلوخه ها، عملکرد محصول اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که در استفاده از ادوات خاکورزی اولیه ترتیب اولویت با گاوآهن برگردان دار، گاوآهن بشقابی و گاوآهن قلمی است. این ادوات به همراه روتوتیلر کارایی بهتری را در مقایسه با دیسک ارائه نمودند. نتایج همچنین نشان داد که عمق 25-20 سانتی متر نسبت به عمق 15-10 سانتی متر در انجام عملیات خاک ورزی ارقام جو مناسب تر است. از نظر عملکرد، رقم تروپی نسبت به جو جنوب در سطح بالاتری قرار گرفت