رابطه باورهای ارتباطی غیرمنطقی و دلزدگی زناشویی: نقش میانجیگر راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 246

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-63-5_017

تاریخ نمایه سازی: 5 دی 1400

چکیده مقاله:

مقدمه:یکی ازعواملی که سبب کاهش ثبات وکیفیت زندگی زناشویی می شود، وقوع پدیده دلزدگی زناشویی است.ازاین رو، هرگونه تلاش برای حفاظت از روابط زوجین در برابر آسیب های احتمالی لازم و ارزشمند است. براین اساس، هدف از پژوهشحاضر، بررسی نقش میانجی گر راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین باورهای ارتباطی غیرمنطقی و دلزدگی زناشویی بود. روش کار: روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و از منظر هدف، بنیادی بود.حجم نمونه شامل۳۰۰ نفر از زنان متاهل شهرتهران بودکه به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.جهت گردآوری داده های پژوهش ازپرسشنامه های دلزدگی زناشویی پاینز(CBM)، باورهای ارتباطی ایدلسون و اپشتاین(IRB) و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی، کرایج و اسپینهون (CERQ) استفاده شد.درنهایت، داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: نتایج تحلیل میانجی نشان داد که اثر مستقیم باورهای ارتباطی غیرمنطقی بر دلزدگی زناشویی (۳۹۶/۰ β=؛ ۰۵/۰>p) معنادار بود. اثر غیرمستقیم باورهای ارتباطی غیرمنطقی بر دلزدگی زناشویی از طریق راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان نیز معنادار بود (۰۶۱/۰= β ؛۰۵/۰>p). بنابراین راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین دلزدگی و باور ارتباطی نقش میانجی گری جزیی را ایفا می نماید. نتیجه گیری: باتوجه به یافته های پژوهش می توان اذعان نمودکه باورهای ارتباطی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان برکیفیت و ثبات زندگی زوج ها نقش مهم و تاثیرگذاری دارند؛چراکه کمبودهای موجود درکفایت های عاطفی و هیجانی زوجین درکنار باورهای نادرست می تواند مانعی برای برقراری روابط صمیمی و درک صحیح احساسات وکاهش رضایتمندی زوجین شود، لذامی توان از نتایج این پژوهش درجهت تشخیص زودهنگام دلزدگی زناشویی و پیشگیری از بروزآن استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

دلزدگی زناشویی ، باورهای ارتباطی غیرمنطقی ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، زنان متاهل

نویسندگان

نازنین فاتحی

گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران

محسن کچویی

گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران