بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان در سوء مصرف کنندگان مواد

مقدمه: اساس بسیاری از اختلالات روانشناختی ریشه در کیفیت زندگی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان در سوء مصرف کنندگان مواد بود. روش  کار: جامعه آماری شامل مردان بالای ۲۰ سال مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد در مشهد در سال ۱۳۹۸ بود. تعداد پنجاه نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون (۲۵ نفر) و شاهد (۲۵ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمون ۱۰ جلسه مهارت آموزی بر اساس کیفیت زندگی دریافت کرده و گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) و مقیاس تحمل پریشانی (DTS) توسط شرکت کنندگان در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس اندازه گیری مکرر و با نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها: از نظر تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی، بعد از مداخله، بین گروههای آزمون و شاهد تفاوت معنی داری وجود داشت (۰۱/۰P<). همچنین، میانگین نمرات تنظیم هیجان شناختی و تحمل پریشانی در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله و مرحله پیگیری تفاوت معنی داری داشت (۰۰۱/۰P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد که آموزش مهارتهای مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، بر تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان در سوء مصرف کنندگان مواد، موثر است.  

کلیدواژه ها:

تحمل پریشانی ، تنظیم شناختی هیجان ، سوء مصرف مواد ، درمان مبتنی بر کیفیت زندگی