بررسی نقش میانجی گری دشواری تنظیم هیجانی بین اضطراب سلامتی و اضطراب حالت در بزرگسالان ایرانی در زمان همه گیری کرونا ویروس

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 313

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JFMH-23-1_004

تاریخ نمایه سازی: 5 دی 1400

چکیده مقاله:

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گری دشواری تنظیم هیجانی بین اضطراب سلامتی و اضطراب حالت در زمان همه گیری کرونا ویروس است.روش کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بزرگسالان ایرانی است که در بازه ی آوریل و می ۲۰۲۰ در شهر مشهد زندگی می کردند. از این میان۳۷۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر (STAI)، مقیاس دشواری تنظیم هیجانی (DERS) و پرسشنامه اضطراب سلامتی (HAI-۱۸) جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری انجام شد.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان می دهند که مولفه های اضطراب سلامتی شامل ابتلا به بیماری (۰۲/۰=sig)، پیامدهای بیماری (۰۲/۰=sig) و نگرانی کلی سلامت (۰۱/۰=sig)، به ترتیب با اندازه اثرهای ۲۷/۰، ۳۰/۰ و ۱۴/۰- به واسطه دشواری تنظیم هیجانی بر اضطراب حالت اثر معناداری دارند (Sig<۰.۰۵)؛ که افزایش (کاهش) مولفه های ابتلا به بیماری و پیامدهای بیماری از اضطراب سلامتی با افزایش (کاهش) دشواری تنظیم هیجانی، منجر به افزایش (کاهش) اضطراب حالت می شوند. اما افزایش نگرانی کلی سلامت (کاهش) به واسطه کاهش (افزایش) دشواری تنظیم هیجانی، منجر به کاهش (افزایش) اضطراب حالت می گردد.نتیجه گیری: کسانی که زیر مقیاس های"ابتلا به بیماری" و "پیامدهای بیماری" بالاتری در اضطراب سلامتی دارند، در موقعیت هایی که سلامتی آن ها در خطر است، اضطراب بیشتری را ادراک می کنند. اما افرادی که زیر مقیاس"نگرانی کلی سلامت" بالاتری دارند تنظیم هیجانی بهتری داشته و اضطراب کمتری را در این موقعیت ها ادراک می کنند.

نویسندگان

محمد آرش رمضانی

موسس و عضو هیات علمی انستیتو هیجان مدار ایران، تهران، ایران

میلاد شیرخانی

دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

مسعود رضوان حسن آبادی

کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

درسا مظاهری اسدی

دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روان پزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

امیرحسین صادقی

دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روان پزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران