بررسی تجربی جوشکاری نقطه ای مقاومتی فولاد زنگ نزن ۴۰۹ به فولاد زنگ نزن ۳۰۴

پژوهش حاضر به بررسی ارتباط مشخصه های ماکرو و میکروساختاری در جوش مقاومتی نقطه ای فولاد زنگ نزن ۴۰۹ و ۳۰۴ می پردازد. بررسی های ماکروساختاری و ریزساختاری، ریزسختی سنجی، و آزمون کشش بر روی اتصالات ایجاد شده انجام گردید .نشان داد ه شد ریزساختار محل اتصال بسته به میزان اختلاط دو فلز پایه (درجه رقت) وابسته می باشد که خود تابع جریان جوشکاری می باشد و ساختار نمونه جوش های تهیه شده شامل آستنیت، فریت و مارتنزیت تا بود. به طور کلی با افزایش جریان جوشکاری، ظرفیت تحمل نیرو و قابلیت جذب انرژی جوش های نقطه ای در آزمایش کشش افزایش یافت، اما با وقوع بیرون زدگی مذاب در جریان های جوشکاری بالا، انرژی شکست به طور قابل توجهی کاهش یافت، لذا مقاومت جوشکاری نقطه ای مورد نظر نیز کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

جوشکاری مقاومت نقطه ای ، فولادهای زنگ نزن ۴۰۹ و ، ۳۰۴ ، تست کشش ، فلز پایه